Historische toelichting Witter Zwart
Albert Kesselring
( geboren 13 november 1885 ) Bijnaam: De lachende generaal
Kesselring begon zijn militaire carrière in de Eerste Wereldoorlog. In 1935 werd hij door Göring gevraagd toe te treden tot de Luftwaffe waar Keselring als generaal functioneerde en opviel door zijn strategie en techniek die als blauwdruk gezien kunnen worden van de veel later toegepaste precisiebombardementen. In 1943 werd hij op eigen verzoek veldmaarschalk in Italië en was hij eindverantwoordelijk voor alle Duitse militaire en paramilitaire acties in Italië. Hij stond bekend als een relativerend mens die vaak een glimlach toonde en werd derhalve de “lachende generaal” genoemd. Na de oorlog werd hij beschuldigd van oorlogsmisdaden, maar is daarvoor wegens gebrek aan bewijs nooit terecht gesteld. Kesselring overleed op 16 juli 1960 in Bad Nauheim, West Duitsland. Lees voor een uitgebreider verslag: http://www.go2war2.nl/artikel/1382/Kesselring-Albert.htm
Karl Wolff
( geboren 13 mei 1900 ) Bijnaam: Wolffschen
Wolff behoorde vanaf 1933 tot de staf van SS-leider Himmler en bekleedde vanaf 1935 de functie van chef van die staf. In 1943 werd hij door Himmler benoemd tot leider van alle SS-eenheden in Italië actief. Dat deed hij in rang van Obergruppenführer, die hem sinds 1942 was toegekend. Op 30 september 1964 werd hij veroordeeld tot medeplichtigheid aan de moord op 300.000 joden door een brief die hij op 13 augustus 1943 had geschreven en waarin stond: “Met bijzondere vreugde heb ik van uw mededeling kennis genomen dat nu al sedert 14 dagen dagelijks een trein met leden van het uitverkoren volk richting Treblinka rijdt." Hij werd daarop veroordeeld tot 15 jaar gevangenisstraf, maar kwam wegens ziekte vervroegd vrij in 1964. Wolff was inderdaad degene die door Hitler de order kreeg opgedragen om de Paus te ontvoeren, en alhoewel hij strikte orders kreeg daar met niemand over te spreken (Himmler was wel op de hoogte), is het aannemelijk dat hij dat met een of enkele vertrouwelingen heeft besproken. Globocnik zal er daar overigens niet een van zijn geweest… Wolff overleed op 17 juli 1984 in Rosenheim, West Duitsland.
Lees het verslag van Wolff over zijn bezoek aan Hitler waarin hij de order krijgt de paus te ontvoeren.
Herbert Kappler
( geboren 23 september 1907 ) Bijnaam: onbekend
In de rang van Obersturmbannführer was Kappler commandant van de SD/SS te Rome in de periode september 1943 tot juni 1944. Hij rapporteerde direct aan majoor generaal Kurt Mälzer en Obergruppenführer Karl Wolff, en niet – zoals in Witter Zwart beschreven – aan Veldmaarschlak Kesselring. Alhoewel door de betrokkenheid van Kesselring bij de moord in de Adreatijnse grotten er zeker wel contact zal zijn geweest tussen Kappler en Kesselring. Kappler heeft in de geschiedenisboeken naam gemaakt door de Adreatijnse grotten, maar ook door zijn actie een deportatie van 993 joden te voorkomen door de joodse gemeenschap om 50 kilo goud als losgeld te vragen. De joodse gemeenschap vroeg de Paus om hulp, die hen ook door hem werd geboden in de vorm van het beschikbaar stellen van het benodigde goud als een renteloze lening voor onbepaalde tijd. De gemeenschap bleek echter in staat binnen de gestelde termijn het gewicht aan goud te leveren, echter zonder dat daar de door Kappler beloofde vrijstelling tegenover stond. De groep van 993 joden werden toch gedeporteerd naar Auschwitz, slechts enkelen hebben dit overleefd. Kappler heeft in de tijd dat hij commandant van Rome was er alles aan gedaan om monseigneur Hugh O’Flaherty te pakken te krijgen, maar slaagde daarin niet een keer. Na de oorlog ontstond er tussen Kappler en O’Flaherty een ware vriendschap en waren literatuur én het geloof regelmatig onderwerp van gesprek tijdens de bezoeken die O’Flaherty aan de gevangen gehouden Kappler bracht. In 1959 heeft Kappler zich bekeerd tot katholiek en heeft hij zich door O’Flaherty laten dopen. Kappler overleed op 9 februari 1978 in .het West Duitse Soltau aan kanker, nadat hij in augustus 1977 door zijn vrouw Anneliese - tijdens zijn gevangenschap - het militaire ziekhuis in Rome uit werd gesmokkeld in een koffer. Kappler woog nog maar 47 kilo.
Walter Rauff
( geboren 19 juni 1906 ) Bijnaam: onbekend
Vanuit zijn hoofdkwartier te Milaan – het toen voormalige hotel Regina – was hij van september 1943 tot het einde van de oorlog leidinggevend in SS en SD operaties in Noord West Italië. Rauff werd door Heydrich benaderd tot de SD toe te treden, nadat Rauff door de Duitse marine was ontslagen als commandant van een mijnenveger. Rauff en Heydrich kenden elkaar vanuit de marine. Rauff was een van de eersten, zo niet de eerste, die het concept van de “gasvrachtwagen” ontwikkelde, de vrachtwagens die gezien kunnen worden als de voorlopers van de latere gaskamers. De schattingen geven aan dat Rauff in de oorlog verantwoordelijk is geweest voor meer dan 100.000 doden. Na de oorlog heeft hij steeds de veroordeling kunnen ontlopen door zijn diensten te verkopen aan dubieuze regeringen zoals die van Syrië en Chili. Het is hem zelfs gelukt om samen te werken met de Israëlische geheime dienst. In zijn rol als infiltrant zou hij nazi-groeperingen in Noord Afrika blootleggen, dit is echter nooit van de grond gekomen, maar zijn bereidheid was genoeg gebleken voor de geheime dienst om hem papieren te verstrekken waarmee hij kon emigreren/vluchten naar Zuid Amerika. Rauf heeft tot aan zijn dood nooit spijt betuigt van zijn handelen. De ontwikkeling van de gaswagens was, volgens zijn latere verklaringen die hij gaf als getuige in een Chileens proces tegen het nazisme, om de last van zijn mannen weg te nemen met de hand zoveel mensen te moeten vermoorden.
Rauff leed aan kanker, maar stierf op 14 mei 1984 aan en hartaanval.
Odilo Globocnik
( geboren 21 april 1904 ) Bijnaam: Globus
Globocnik was een Oostenrijkse nazi die zijn door zijn bemiddelingen in de aansluiting van Oostenrijk bij Duitsland (der Anschluss 1938) door Hitler werd benoemd tot Gauleiter van Wenen. Vanwege financiële malversaties werd hij in 1939 door Himmler ontheven uit zijn politieke ambt en bij wijze van straf als SS- soldaat opgesteld in de gelederen die actief waren in Polen. De meedogenloze Globocnik wist echter al snel de sympathie van Himmler opnieuw te wekken en werd aan het eind van 1939 door Himmler gepromoveerd tot Brigadeführer en ingedeeld als leider van de SS en Polizei in het Poolse Lublin. Onder zijn leiding vond de vernietiging van het Warschau Getto plaats, met een geschat dodental van 500.000 mensen, maar hij heeft ook verschillende concentratie en vernietigingskampen opgezet en geleid, waaronder Belzec (zijn eerst gebouwde kamp), Sobibor en Majdanek. In 1943 werd hij benoemd tot Hogere Politiefunctionaris en werkte hij onder Karl Wolff vanuit de tot gevangenis omgebouwde rijstmolen Risiera di San Sabba in zijn geboorteplaats Triëst. Het laten bouwen van een crematorium aldaar was een van de eerste besluiten die de constructeur van vele doodskampen heeft genomen. Globocnik wordt verantwoordelijk gehouden voor meer dan anderhalf miljoen joden van allerlei nationaliteiten. Hij werd op 31 mei 1945 gevangen genomen door de Engelsen en pleegde op diezelfde dag zelfmoord door een cyanide-pil kapot te bijten.
Lees voor een uitgebreider verslag: http://www.go2war2.nl/artikel/1498/Globocnik-Odilo.htm
Reinhardt Heydrich
( geboren 7 maart 904 ) Bijnaam: Het blonde beest, de Slager van Praag
Heydrich was een van de machtigste nazi’s in het Derde Rijk. Voordat hij werd benoemd tot Reichsprotector van Bohemen en Moldavië was hij de motor achter de Wansseeconferentie, waar werd bepaald hoe het jodenvraagstuk kon worden opgelost. De vernietiging van de miljoenen joden in de vernietigingskampen werd vanaf dat moment de Endlösung genoemd en als voorzitter van die conferentie kan Heydrich gezien worden als de operationeel ontwerper van de Shoah. Heydrich werd op 4 juni 1942 vermoord door de Tjechen Gab?ík en Kubiš. Voor meer informatie over Heydrich kan ik het boek van Laurent Binet, HhhH (Himmlers hersens heten Heydrich) zeer aanbevelen! Ook interessant is het artikel op Go2War2: http://www.go2war2.nl/artikel/1594/Heydrich-Reinhard.htm
Ernst Kaltenbrunner
( geboren 4 oktober 1903 ) Bijnaam: onbekend
Kaltenbrunner volgde op 30 januari 1943 Heydrich op als chef chef van het RSHA. Hij werd gevreesd door vele collega’s, zelfs door zijn directe baas Himmler. Hij werd in 1946 bij de Neurenbergprocessen ter dood veroordeeld en stierf door de strop op 16 oktober 1946.
Lees voor meer informatie het artikel op Go2War2: http://www.go2war2.nl/artikel/1185/Kaltenbrunner-Ernst.htm
Joseph Goebbels
(geboren 29oktober 1897 )
Bijnaam: De bok van Babelsberg (naar zijn vele affaires met vrouwen uit de filmwereld,
Babelsberg was de locatie van de filmstudio’s)
De katholiek opgevoede Goebbels volgde als journalist het proces van Hitler na het falen van diens Bierkellerputsch en raakte erg onder de indruk van Hitler en voegde zich daarom aan zijn zijde. Na zijn benoeming tot Gauleiter van Groot Berlijn in 1926 werd hij in 1929 gekozen als lid van de Reichstag en kreeg hij de partijfunctie van Reichsleiter für Propaganda, het voorstation van zijn functie als minister van Volksvoorlichting en Propaganda die hij na de machtsovername in 1933 kreeg toebedeeld. Hij was een begenadigd spreker en trad steeds vaker op namens Hitler toen deze zich door het kerende tij van de oorlog minder in de het openbaar liet zien. Zijn rede in het Sportpalast met zijn fameuze vraag: Wollt ihr den Totalen Krieg? is de meest spraakmakende geweest en mogelijk ook een rede geweest die op dat moment in tijd het meeste effect sorteerde van al zijn redes. Alhoewel Goebbels ook enige tijd minder goed met Hitler overweg kon bleef hij hem trouw tot op het laatst en pleegde hij kort na Hitler’s zelfmoord op 1 mei 1945 ook - samen met zijn vrouw - zelfmoord, nadat zij samen hun zes kinderen hadden omgebracht. Lees voor meer info het uitgebreide artikel op Go2War2 http://www.go2war2.nl/artikel/1070/Goebbels-Joseph.htm
Konrad Morgen
(geboren 8 juni 1909) Bijnaam: na de oorlog – De Bloedhondrechter
Morgen was een, vanuit SS- perspectief, omstreden persoon. De in 1939 als rechter werkende Duitser werd wegens een dispuut met collega’s uit zijn functie ontheven en diende vervolgens korte tijd in de SS voordat hij zijn juridische carriere vervolgde op een nieuw hoofdkantoor vcan de SS-rechtbank te München. Kort daarna werd hij te werk gesteld in Krakow, waar hij na het vrijspreken van een verdachte in een rassenschandezaak, door Himmler in 1942 werd weggestuurd als korporaal naar het Oostfront. In mei 1943 werd hij wederom door Himmler in ere hersteld en te werk gesteld als onderzoeksrechter voor het Reichskriminalpolizeiamt. In die functie heeft hij vooral tegen meerdere leidinggevende SS’ers in concentratiekapen, zoals de kampcommandant van Majdanek Karl Koch, strafzaken geopend. Het betrof in de meeste gevallen “witteboordencriminaliteit”: diefstal van Het Rijk. Ook onderzocht hij verwaarlozing en mishandeling van kampgevangenen onder het mom van verlies van arbeidspotentieel. Morgen handelde binnen de grenzen van zijn mandaat, maar heeft wel pogingen gedaan SS’ers vervolgd te krijgen die zich verloren in oorlogsmisdaden. Toen hij hierin te ver ging werd hij door Himmler berispt en kreeg hij orders zijn onderzoeken te beperken. In september en oktober 1943 heeft Morgen een onderzoek gedaan naar Globocnik naar de geruchten dat Globocnik zich schuldig zou hebben gemaakt diefstal in een werkkamp. Morgen overleed op 4 februari 1982.
Lees voor meer info op G02War2: http://www.go2war2.nl/artikel/2152/Morgen-Konrad.htm
Of lees het zeer fraaie boek Een rechter in Auschwitz, auteur Kevin Prenger.
Monseigneur O’Flaherty
( geboren op 28 februari 1898 ) Bijnaam: De scharlaken Pimpernel
De Ierse monseigneur O’Flaherty is zeer waarschijnlijk de priester die de meeste mensen heeft gered met zijn organisatie De Vluchtroute. Alhoewel hij door enkele vertrouwelingen (waaronder de butler van de Engelse ambassadeur in het Vaticaan Sir D’Arcy Osborne, John May) geholpen werd, nam O’Flaherty het leeuwendeel van de organisatie voor eigen rekening. Regelmatig trok hij vermomd door de straten van Rome onderweg naar de vele onderduikadressen waar hij o.a. geallieerde soldaten, gezochte partizanen en joden liet onderbrengen. De witte streep die Kappler op de straat had laten schilderen liep rond het grondgebied van het Vaticaan. De grens zo duidelijk merken had geen andere functionaliteit dan het botvieren van de frustraties van Kappler, die ondanks verschillende pogingen O’Flaherty te pakken te krijgen, daar maar niet in slaagde. Hij was inderdaad voor De Vluchtroute voor een groot financieel afhankelijk van giften van derden. Een belangrijk financier was prins Filippo Doria VI Pamphili-Landi di Melfi, die resideerde in een groot paleis in Rome. Het was hier dat Kappler bijna slaagde zijn rivaal O’Flaherty in de kraag te vatten, maar O”Flaherty wist met hulp van de prins via de kolenkelder van het paleis te ontsnappen, verkleed als kolenboer. O’Flaherty stierf op 30 oktober 1963.
Paus Pius XII
( geboren 2 maart 1876 ) Bijnaam: Hitlers Paus
Paus Pius XII is omstreden als paus in relatie tot de Sjoa. Hem wordt verweten geen partij te hebben gekozen door openlijk de jodenvervolging en het nazisme te veroordelen. Als kardinaal Eugenio Pacelli, dienend als pauselijk staatsecretaris onder Pius XI, heeft Pius XII in 1937 het encycliek Mit brennender Sorge geschreven (voor het grootste deel), waarin duidelijk stelling wordt genomen tegen een totalitaire rechtstaat en tegen het dan sterk groeiende Duitse nationaalsocialisme.
Het encycliek werd in het geheim gedistribueerd. Deze heimelijke werkwijze is in de oorlogsjaren in sterkere vorm voortgezet. Er heerst tot op de dag van vandaag verdeeldheid onder de meningen over de rol van Paus Pius XII. In Witter Zwart is de stelling genomen die door de schrijver na zijn research, maar ook naar zijn overtuiging is gevormd. De verwachting is dat spoedig (we schrijven februari 2018) de archieven in het Vaticaan zullen worden geopend en dat de tot dan toe geheim gehouden documenten meer licht op de zaak zullen werpen. Paus Pius XII bleef tot zijn dood op 9 oktober 1958 in zijn amt.
Julius Schlegel
( geboren 14 augustus 1895 )
De door de Italianen tot op de dag van vandaag gerespecteerde redder van de kunstschatten die in Monte Cassino opgeslagen lagen. Doordat Schlegel ook de bouwtekeningen van de abdij wist te redden heeft men na de oorlog de abdij weer goed kunnen restaureren. Schlegel stierf op 18 augustus 1958.